آرژانتین؛ پرشور ولی بی‌دفاع

پراگماتیسم دونگا رودرروی فوتبال تهاجمی رمانتیک مارادونا و شنبه شب این اولی بود که
به دومی درس بزرگی داد. آرژانتین وعده داده بود که مقابل برزیل حمله خواهد کرد، ولی با این کار در جهت نقطه قوت برزیل حرکت کرد. شکست 3 بر یک در روزاریو، تردیدهای زیادی درباره شانس صعود آرژانتین به جام جهانی به وجود آورده. آنها تنها سه بازی دیگر دارند و برای مردان مارادونا، جای هیچ اشتباهی باقی نمانده است.

شاید فلسفه دونگا، طرفداران زیادی در مطبوعات برزیل نداشته باشد، ولی با وجود اینکه روش او آنتی تز «ژوگو بونیتو» (اصطلاح فوتبال زیبا به زبان پرتغالی) به شمار می‌رود، این تیم در دو سال اخیر توانسته کوپا آمه‌ریکا و جام کنفدراسیون‌ها را ببرد و پیش از موعد، موفق به صعود به جام‌جهانی شود. روش دونگا همچنین منجر به سه پیروزی آسان مقابل آرژانتین از سال 2006 شده است.

هرگز تردیدی وجود نداشت که روش مربیگری مارادونا چگونه خواهد بود، با این وجود حتی طرفداران او هم نمی‌توانستند کمبودهای تیم او مقابل برزیل را کتمان کنند. نگاه او به تیم ملی آرژانتین، تیمی کاملا تهاجمی و با سه مهاجم است ولی این نقشه بازی پرشور، آنها را در دست برزیل اس یر کرد که با آرامش منتظر فرصتی برای ضدحمله بود.

در حالی که مارادونا تیمش را برای موقعیت‌های کم گلزنی سرزنش می‌کند، دغدغه اصلی، خط دفاع آرژانتین است که در نیمه اول روی دو ضربه ایستگاهی تسلیم شد. پس از شروع پرقدرت تیم میزبان، اشتباه گابریل هاینتزه و سباستین دومینگس روی یارگیری، به لوییزائو، مدافع بنفیکا اجازه داد بدون کمترین مزاحمتی ضربه سرش را به درون دروازه بفرستد.

هفت دقیقه بعد، خط دفاع آرژانتین یک بار دیگر در دفع ضربه ایستگاهی مواج الانو ناتوان بود تا کاکا فرصت کافی برای ضربه به توپ پیدا کند و لوییز فابیانو با استفاده از توپ برگشتی کار را تمام کند. وقتی هم خسوس داتالو تازه‌کار توانست با شوت از راه دور ژولیو سزار را تسلیم کند، برزیل بلافاصله با یک ضدحمله کلاسیک و همکاری دوباره کاکا و لوییز فابیانو فاصله دو گل را حفظ کرد. به نظر می‌رسد کارلوس بیلاردو، مدیر فنی تیم که آرژانتین را در سال 1986 با کاپیتانی مارادونا به قهرمانی جام‌جهانی رساند و چهار سال بعد تیم را به فینال برد، تاثیر زیادی روی شاگرد سابقش ندارد. گل‌هایی که آرژانتین مقابل برزیل دریافت کرد، روی حرکاتی بود که بیلاردوی محتاط در دوران مربیگری‌اش برای جلوگیری از آنها قطعا تمرین می‌کرد.

اگر در گذشته تردید درباره توان مارادونا در یافتن فرمول مناسب برای تیم ملی تنها شامل زمزمه بود، حالا به صفحات اول روزنامه‌ها کشیده شده است. روزنامه «اوله» فردای این شکست نوشت: «سلکسیون، یک تیم نیست و مارادونا نتوانسته راهی برای تغییر این وضعیت پیدا کند.» همچنین 70 درصد خوانندگان «کلارین» اعتراف کردند که درباره صعود تیم ملی آرژانتین به جام‌جهانی تردید دارند.همچنین مطبوعات این کشور بر این باورند که مارادونا نتوانسته بازی خوبی از لیونل مسی بگیرد.

از سوی دیگر «لاناسیون» با انتقاد از مهاجم بارسلونا می‌نویسد که «او هنوز به آبی و سفید مدیون است.» این روزنامه ادامه داد که «مسی در بازگشت به شهر زادگاهش، خودخواهانه بازی کرد.» اما به نظر می‌رسد که مشکل اصلی در نبود یک ژاوی یا اینی‌یستا در تیم ملی‌ آرژانتین است تا مسی بتواند با آنها کار ترکیبی کند. تنها هافبک همراه مسی در حرکات تهاجمی، خوان سباستین ورون بود. کارلوس توز به عنوان زوج مسی در خط حمله بی‌اثر بود و در کل نیمه اول حتی یک شوت به سمت دروازه نداشت. شاید ورون بهترین بازیکن سال آمریکای جنوبی باشد ولی هافبک 34 ساله استودیانتس نتوانست با همتایان برزیلی‌اش مقابله کند.

در آرژانتین جمله کلیشه‌ای وجود دارد که هر بازی مهمی را فینال جام حذفی می‌دانند. با توجه به سه بازی باقیمانده در مرحله مقدماتی جام جهانی، همه بازی‌های آرژانتین شامل این وضعیت می‌شوند. آنها چهارشنبه‌شب در خانه پاراگوئه تیم دوم جدول بازی می‌کنند، در حالی که اکوادور و کلمبیا در دو امتیازی آرژانتین قرار دارند. مارادونا باید بتواند این شکست ناامیدکننده را پشت سر بگذارد، هر چند پاراگوئه چالش بزرگی محسوب می‌شود و می‌تواند ناامیدی بزرگ‌تری را به آرژانتین تحمیل کند.